De posters “We nemen personeel aan,” “Personeel gezocht,” of “Even geduld a.u.b. want we hebben een tekort aan personeel” kan iedereen zien die wel eens door de hoofdstraat van zijn winkeldorp heeft gewandeld. Vooral kleine bedrijven worden zwaar getroffen.
Dit lijkt ertoe te hebben geleid dat personeelsproblemen voor veel bedrijven een wijdverbreid punt van zorg zijn geworden. Bedrijven zijn gedwongen hun werktijden aan te passen omdat ze niet genoeg mensen hebben om bepaalde diensten te vervullen, en sommige hebben zelfs hun deuren moeten sluiten. Omdat veel bedrijven wanhopig nieuwe mensen nodig hebben, geven ze ongebruikelijk grote aanmoedigingspremies aan mensen die solliciteren.
Als bedrijven naar verluidt hogere lonen en extraatjes bieden, waarom is het aanbod dan groter dan de vraag?
De gemakkelijke aanpak is te wijzen op de werkloosheidsuitkeringen, maar de oplossing ligt veel genuanceerder dan simpele luiheid. De nasleep van de pandemie heeft een grondige herwaardering van de arbeidersklasse op de arbeidsmarkt aangewakkerd.
Dit alles roept natuurlijk de vraag op waarom dit gebeurt. Er zijn meer vacatures dan ooit in de hele natie, zo blijkt uit onderzoek, maar toch hebben veel bedrijven nog steeds moeite om die vacatures te vervullen. Er zijn een paar redenen voor wat er nu aan de hand is, waarvan er een is dat er meer nieuwe vacatures zijn dan er mensen zijn die werk zoeken.
Bedrijven hebben hun lonen en extraatjes verhoogd
Als gevolg van al die nieuwe vacatures in een poging om meer werknemers aan te trekken. Als gevolg daarvan hebben andere bedrijven hun voorbeeld gevolgd in een poging om concurrerend te blijven. Wie nu minimumloon verdient, zou zomaar een nieuwe baan kunnen vinden die hem een aanzienlijk hogere beloning oplevert. En daarin ligt het probleem. Het zou niet alleen een gebrek aan werkzoekenden kunnen zijn; het kan ook zo zijn dat mensen naar de banen trekken die wanhopig de lonen verhogen om nieuwe werknemers aan te trekken, waardoor elk ander bedrijf onderbezet blijft. Het is mogelijk dat er helemaal geen tekort aan arbeidskrachten is, maar alleen een gebrek aan sollicitanten die bereid zijn deze banen te aanvaarden voor wat ze zijn, nu andere bedrijven veel meer beginnen te bieden.